Quería ser libre. Corteille as ás.

É xusto agora cando ruben os meus instintos asasinos.

Mátote.

Refocílome co sangue que escorrega polos cinco e, completamente consciente e cordo, noto como burbulla unha alegría dentro de min.

Érgome, xa cunha migalla de noxo.

Vou cara ao lavabo e, inseguro, aclaro con xabrón a miña palma.

Agora, polo buraco cara o sumidoiro cae sangue,

encéfalo,

patas,

antenas,

ás…

…

Son un monstro.

Mais, cando menos, non un becho.

(…verdade?)

Xian