Facebook
«Naufraxio»
E chega un día no que,
sen máis pensar,
se pecha a porta;
no que cres abandoar
a túa vida.
No que ese salvavidas
que tiña sona de protexerte..
Afúndese.Contigo.
Unha balada triste
toca o teu corazón.
As sabas son só
tecidos que te afogan,
que te restrinxen
e que forman parte
dunhas de tantas
noites en que botas
de menos o sorriso
e a aperta da túa nai,
calmando os teus medos,
acochándote e
protexéndote dos
malditos monstros
que entraron en min,
perturbando os meus soños,
quitándome as ganas de vivir,
desgastando a miña coiraza.
Fáltame luz.
Fáltame aire.
Non atopo a saída de emerxencia.
Por Alba Cobo
